Szkoła - kultura - tożsamość : pedagogika społeczna wobec zmian przestrzeni życia społecznego "Pedagogika społeczna wobec zmian przestrzeni życia społecznego "
POZ/ODP:
redakcja naukowa : Mirosław Sobecki, Wioleta Danilewicz, Tomasz Sosnowski.
Część 1. Szkoła w zmieniającej się przestrzeni społecznej
Szkoła środowiskowa w globalizującej się
przestrzeni lokalnej w dyskursie socjopedagogicznym
Nauczyciel i szkoła w przestrzeni społeczności lokalnej
Szkoła wiejska jako przestrzeń współpracy
różnych podmiotów w środowisku
Mity legitymizacyjne jako konsekwencja
urynkowienia edukacji
Część 2. Pozaszkolne konteksty zmian przestrzeni życia dzieci i młodzieży
Środowisko wiejskie jako przestrzeń życia dzieci i młodzieży.
Szansę i bariery
Rodzinna edukacja medialna formą wsparcia
wiejskiej rodziny wielopokoleniowej w rzeczywistości podziału cyfrowego
Zmiany motywacji wychowawczej w obliczu
przemian spokczno-kulturowych
Stratyfikacja społeczna w społeczeństwie informacyjnym
- analiza zjawiska w kontekście wykluczenia cyfrowego
Część 3. Tożsamość w konstruowaniu przestrzeni życia społecznego
Konstruowanie tożsamości w przestrzeni życia codziennego
Uczenie się i uwrażliwianie kulturowe w bezpośrednim kontakcie z innym człowiekiem - warunki kształtowania się tożsamości i integracji społecznej
O wspólnotach lokalnych i ich znaczeniu - rozważania pedagoga
Inspirująca moc chrześcijaństwa w rozwiązywaniu współczesnych problemów społecznych. W poszukiwaniu sił społecznych i kapitału społecznego w religii chrześcijańskiej
Kształtowanie się tożsamości jednostki w perspektywie interakcyjnej - znaczenie sił ludzkich
Część 4. Aspekty kulturowe w edukacyjnej przestrzeni życia społecznego
Sztuka teatralna jako przestrzeń komunikacji społecznej
wobec aktualnych zagrożeń i niepokojów
Koncepcja kultury czynnej w edukacji międzykulturowej
Język w przestrzeni życia człowieka. Feministyczna analiza przestrzeni językowej
Fotografia w edukacji międzykulturowej (na przykładzie
Brzesko-Pińskiego Polesia)
Wartości kulturowe kształtujące tożsamość w szkolnym przekazie nauczycieli
Gimnazjalista w społeczności zróżnicowanej kulturowo
UWAGI:
Bibliografia przy rozdziałach.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Zwięzłe przybliżenie reform szkolnictwa przeprowadzonych w XX wieku w Europie i USA. Pokazuje, jak zmieniały się koncepcje wychowania, zakres obowiązków ucznia, a także sama instytucja szkoły.
Książka ta jest adresowana do tych, którzy chcą uczyć z pasją. Dwie doświadczone specjalistki ukazują, jak prezentować to, co masz do powiedzenia i jak optymalizować efekty uczenia. Teorii towarzyszą przykłady z życia i sugestie wynikające z refleksji nad praktyką w świetle osiągnięć i odkryć psychologii komunikacji.
Gdybyśmy zaczęli naszą analizę od zasadniczego dla tematu terminu "alternatywa", okazałoby się bardzo szybko, że już w odniesieniu do samej jego definicji stoimy przed pewnym dylematem. Jedni bowiem akcentują w swojej definicji tego terminu dwuwariantowość sytuacji wyboru, inni zaś dopuszczają wielorakość tak określonego zjawiska. Można zatem mówić o edukacji alternatywnej, gdy stwarza ona wybór między tylko dwiema lub co najmniej dwiema możliwościami w sferze uczenia się człowieka. Innymi słowy, edukacja alternatywna to edukacja conajmniej dwu-wariantowa, sprowadzona do jednoznacznych antynomii edukacyjnych i stwarzająca odmienność typu "albo — albo", "to lub tamto" lub też edukacja wyborów pomiędzy różnymi, ale wzajemnie się wykluczającymi ofertami. Autor sądzi, że w odniesieniu do edukacji bardziej zasadne są obie kategorie jej rozumienia. Można bowiem mówić o takich alternatywach w edukacji, jak:— kształcenie publiczne i niepubliczne;— kształcenie tradycyjne i innowacyjne;— kształcenie adaptacyjne i emancypacyjne;— wychowanie autorytarne i antyautorytarne;— wychowanie dyrektywne i niedyrektywne— pedagogika i antypedagogika itd.[...] Nurt refleksji i praktyki oświatowej nazywany edukacją alternatywną od lat podtrzymuje nadzieję na ukształtowanie (się) modelu szkoły, która będzie coraz lepiej służyć rozwojowi dzieci i młodzieży, a także wypełniać swoje funkcje ogólnospołeczne. Próba spojrzenia na dzieje i na współczesność rozmaitych rozwiązań alternatywnych prowadzi do spostrzeżenia, że alternatywność ta była różnie pojmowana i przybierała różną postać. Również obraz inspiracji ruchów alternatywnych w edukacji oraz oddziaływań tych ruchów na modele oświaty jest dość zróżnicowany. Niejednoznaczne wydają się relacje między zjawiskiem określanym mianem edukacji alternatywnej a reformami oświatowymi. Rozważając dylematy teorii i praktyki edukacji alternatywnej, warto odnieść się do dotychczasowych doświadczeń, przywołać przynajmniej niektóre wątki oświatowych inspiracji, nadziei i miraży. Może to nas przybliżyć do określenia istotnych cech i obszarów współczesnych poszukiwań alternatywnej edukacji.
Wiele osób niedostosowanych społecznie doświadczało zdarzeń, które zakłócały ich rozwój i prawidłowe funkcjonowanie. Nadane tym doświadczeniom znaczenia mogą stanowić źródło dalszych problemów. Dodatkowo osoby niedostosowane społecznie nie zostały przygotowane (przez rodziców szkołę, grupę rówieśniczą) do radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Kiedy więc doświadczają konfliktów, trudnych sytuacji i stresu, brak przygotowania na tego typu okoliczności może powodować u nich wzrost poczucia dyskomfortu i aktywować dysfunkcyjne przekonania, co w konsekwencji przejawia się w ich zachowaniach niedostosowanych społecznie.Zaburzenia zachowania u młodych osób stanowią problem społeczny, a radzenie sobie z nimi jest wyzwaniem dla wielu specjalistów. W celu wyeliminowania niepożądanych zachowań konieczne jest przede wszystkim zrozumienie ich mechanizmu, a następnie posłużenie się odpowiednimi strategiami korekcyjnymi.Robert Opora wskazuje na rolę grupy terapeutycznej w procesie resocjalizacji osób niedostosowanych społecznie. Zaprezentowane metody pracy korekcyjnej bazują przede wszystkim na koncepcji poznawczo-behawioralnej, a ich zastosowanie w grupie i późniejsza generalizacja na warunki pozaterapeutyczne pozwalają na dostarczenie podopiecznemu korygujących doświadczeń oraz umożliwiają rozwój kompetencji społecznych.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 329-334. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
(...) Publikacja jest przykładem zwycięstwa interdyscyplinarnego podejścia do stosowanych nauk społecznych nad asekuracyjnym formalizmem. Już to uważam za wartość samą w sobie, ponieważ przy złożoności materii z jaką zmaga się pedagogika resocjalizacyjna, podejście wielodyscyplinarne czy wręcz holistyczne jest warunkiem koniecznym do rozwoju tej dziedziny (...)prof. dr hab. Irena Pospiszyl
UWAGI:
Bibliogr. przy pracach.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
