W końcu do niej wrócił, przyleciał o świcie trzynastego stycznia 2006 roku. Nie odbyło się to jednak tak, jak o tym od dawna marzyła. Nie przyjechał, by znowu dzielić życie z kobietą, która kiedyś była jego żoną, partnerką i najlepszą przyjaciółką, kobietą, którą pozostawił, by przez szesnaście lat samotnie żyła w Afryce. Przybył, by zebrać to, co po niej pozostało.
Dziki kwiat to frapująca opowieść dokumentalna, w której wątek życia i śmierci oddanej sprawie ekolog rozrasta się w historię oszałamiająco pięknego, lecz zagrożonego kraju. W styczniu 2006 roku w swoim domu położonym w Kenii nad brzegiem jeziora Naivasha została zamordowana Joan Root, badaczka i obrończyni przyrody, nominowana do Oscara współautorka filmów przyrodniczych. Czy ta napaść była próbą rabunku, podczas której sprawy wymknęły się spod kontroli, czy też było to morderstwo na zlecenie, opłacone przez wrogów, których przysporzyły Joan jej działania na rzecz ochrony środowiska? Wytrawny dziennikarz Mark Seal postanowił zgłębić tę tajemnicę i odkrył niezapomnianą historię nie tylko tragicznej śmierci, ale także niezwykłego życia, które ją poprzedzało. Z olbrzymim szacunkiem dla prawdy autor odsłania przed nami poruszające losy swojej bohaterki. Opisuje jej wczesną młodość spędzoną w Kenii i jej wyjątkową umiejętność rozumienia zwierząt, następnie szalony początek znajomości z Alanem Rootem, ich małżeństwo, dwadzieścia lat wspólnych przygód i namiętnej miłości. Opowiada również o ich nowatorskich filmach, powstałych głównie w Afryce. Potem przychodzi kolej na opis druzgocącego rozpadu ich małżeństwa oraz partnerstwa zawodowego i wreszcie walki Joan o to, by ponownie określić siebie poprzez batalię, która doprowadzi do jej śmierci.
UWAGI:
Na okł. podtyt.: niezwykłe życie w Afryce i zagadkowa śmierć. Bibliogr. s. 225-248.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Pierwsze wydanie niepublikowanych dzienników gwiazdy polskiego kinaPiękny i elegancki Łapicki (1924-2012), mogący uchodzić za wzór tzw. chłopca z profesorskiego domu (jego ojciec był profesorem prawa rzymskiego), zawsze czuł się skrępowany gorsetem dobrego wychowania. W tych zapiskach wreszcie mógł się z niego wyzwolić. Dlatego są w nich kontrowersyjne sądy o kolegach aktorach (Gustaw Holoubek!), są inwektywy pod adresem krytyki, do głosu dochodzi obsesyjna trauma związana z byciemlektorem Polskiej Kroniki Filmowej, na przełomie lat 40. i 50. Ale są też motywy pogodne - dowcip ukochanego Aleksandra Fredry, przyjaźń z pisarzem i reżyserem Tadeuszem Konwickim. Łapicki opisuje swoje zachłyśnięcie się polityką, w latach 1989-91, gdy został solidarnościowym posłem, pokonując w wyborach Jerzego Urbana, i swe niezwykłe spotkania z papieżem Janem Pawłem II.W "Dziennikach" Łapicki gra na scenie, reżyseruje w Telewizji, jest dyrektorem Teatru Polskiego, prezesem Związku Artystów Scen Polskich, mistrzem mów pogrzebowych i podróżnikiem na kilku kontynentach. Nic tylko czytać.
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
